Προαιρετική η εφαρμογή των νόμων

Έχω πολλές φορές γράψει για την ανομία που επικρατεί στην Ελλάδα. Για νόμους που εφαρμόζονται επιλεκτικά. Για νόμους που επιβάλλονται μόνο στους ηλίθιους και αδύναμους.

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα είναι η διαμάχη στη Μανολάδα για το μεροκάματο όσων ασχολούνται με τη συγκομιδή της φράουλας. Ζητούν να αυξηθεί το μεροκάματο από 23 ευρώ σε 26. Τα τηλεοπτικά δελτία παρουσίασαν διεξοδικά τις εκατέρωθεν απόψεις. Μάθαμε ότι οι παραγωγοί δεν μπορούν να δώσουν περισσότερα διότι δεν βγαίνουν και ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ζήσουν με μεροκάματο 23 ευρώ.

Το ζήτημα είναι ότι σύμφωνα με το νόμο κανένα μεροκάματο δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ορισμένο ελάχιστο της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που από 1/1/2008 είναι 33,4 ευρώ. Ο νόμος ισχύει για τους Έλληνες εργαζόμενους και για τους ξένους, είτε είναι νόμιμοι είτε παράνομοι. Για το ζήτημα υπάρχει και πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Αρείου Πάγου (36/2007).

Οι παραγωγοί που πληρώνουν τους μετανάστες εργαζόμενους 23 ευρώ και όχι το νόμιμο κατώτατο μεροκάματο θα έπρεπε να οδηγηθούν στο αυτόφωρο, αν το κράτος λειτουργούσε στη Μανολάδα. Οι υπάλληλοι της Επιθεώρησης Εργασίας που ανέχονται αυτή την κατάσταση θα έπρεπε να διωχθούν για παράβαση καθήκοντος. Η Υπουργός Απασχόλησης θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις για όσα συμβαίνουν.

Εκτός αν η κυβέρνηση (στα ...πλαίσια επανίδρυσης του κράτους) μελετά την καθιέρωση του θεσμού της προαιρετικής εφαρμογής των νόμων. Ιδίως όταν αφορούν μετανάστες.